Pakistan isə daim diplomatik həll yollarını dəstəkləyərək məsuliyyətli bir aktor kimi çıxış edir".
Bu fikirləri politoloq Tural İsmayılov Olaylar.az-a açıqlamasında bildirib. Siyasi şərhçi qeyd edib ki,
regionda sülh yalnız qarşılıqlı hörmət və beynəlxalq hüquq normalarına əməl etməklə mümkündür:
"Kəşmir məsələsində Pakistanın mövqeyi beynəlxalq hüquqa və BMT qətnamələrinə əsaslanır. Hindistanın Kəşmirin xüsusi statusunu ləğv etməsi regionda gərginliyi daha da artırıb.
Pakistan bu addımı beynəlxalq ictimaiyyətin diqqətinə çatdırmaq üçün ardıcıl şəkildə diplomatik fəaliyyət göstərib. İslamabad bölgədə sülhün bərqərar olunması üçün bir çox dəfə dialoq təklif etsə də, Hindistan bu çağırışlara biganə yanaşıb. Pakistan ordusu öz sərhədlərini müdafiə etməklə yanaşı, regionda sabitliyin pozulmaması üçün maksimal təmkin göstərib.
Hindistanın təxribat xarakterli hərbi manevrləri bölgədə balansı pozur və silahlanma yarışını qızışdırır. Pakistan isə müdafiə yönümlü siyasəti ilə daha çox sülh tərəfdarı olduğunu sübut edir. İqtisadi baxımdan da Pakistan qonşuluq siyasətində qarşılıqlı əməkdaşlığa üstünlük verir, amma Hindistanın mütəmadi olaraq təbliğat vasitəsilə Pakistanı hədəfə alması konstruktiv münasibətlərin qurulmasına mane olur. Pakistan bu təbliğat savaşına qarşı daha çox diplomatik və sivil metodlarla cavab verir.
Hindistan mediasının təhrikedici mövqeyi iki ölkə xalqları arasında düşmənçilik toxumu səpir. Regionda sülh yalnız qarşılıqlı hörmət və beynəlxalq hüquq normalarına əməl etməklə mümkündür. Pakistan bu prinsipə sadiq qalaraq gərginliklərin danışıqlar yolu ilə həllini dəstəkləyir.
Hindistanın regional ambisiyaları və hegemonluq iddiaları Cənubi Asiyada ciddi təhlükə mənbəyidir. Pakistan isə balanslı və çoxtərəfli əməkdaşlıq modelini irəli sürür. Bu model sülhə, sabitliyə və inkişaf edən regiona aparan yeganə yol kimi görünür. Ədalət, bərabərlik və dialoq prinsiplərinə sadiq Pakistan beynəlxalq ictimaiyyətin dəstəkləməli olduğu mövqedədir. Əgər Hindistan və Pakistan arasında müharibə başlayarsa, bu, sadəcə iki ölkənin deyil, bütün Cənubi Asiyanın təhlükəsizliyinə birbaşa təhdid olar.
Hər iki ölkənin nüvə silahına sahib olması vəziyyəti son dərəcə riskli və qeyri-müəyyən edir.
Münaqişə təkcə Kəşmir bölgəsiylə məhdudlaşmaya, eyni zamanda sərhədyanı ərazilərə, hava və dəniz qüvvələrinə də yayılaraq miqyasını genişləndirə bilər. Pakistanın müasir raket sistemləri və yüksək hazırlıqlı ordu strukturu onu sürətli cavab potensialı ilə fərqləndirir. Lakin Hindistanın daha geniş iqtisadi və hərbi resurs bazası uzunmüddətli müharibədə ona üstünlük verə bilər. Çin və ABŞ kimi güclü dövlətlərin reaksiyası isə müharibənin istiqamətini və miqyasını dəyişdirə bilər.
Pakistanın strateji müttəfiqləri ilə olan münasibətləri, xüsusilə Çinlə yaxınlığı ona əlavə dayaq verir. Hindistanın isə beynəlxalq iqtisadi gücü və Qərblə münasibətləri onun diplomatik üstünlüyünü artırır. Müharibənin davam etməsi regional destabilizasiyaya, qaçqın böhranına və iqtisadi dağılmaya səbəb ola bilər. Belə bir qarşıdurma sonda heç bir tərəf üçün tam qələbə olmaz".
Zeynəb Mustafazadə
